De geboorte:
Tijdens de ontsluitingsfase verliest de teef kleine beetjes vocht met soms wat bloed. De baarmoedermond wordt ontsloten. Deze fase duurt gemiddeld 12 uur, maar kan ook korter zijn.
Teven die voor de eerste keer werpen, worden vaak tijdens de uitdrijving van de eerste pup nerveus. Ze weten niet precies wat ze moeten doen en de hulp van de eigenaar is in dit geval noodzakelijk. Bij de geboorte van de eerste pup moet vaak 15 tot 45 minuten geperst worden voordat de pup geboren wordt.
De meeste pups worden in kopligging geboren, maar ook stuitligging is heel normaal bij de hond. De periode die verstrijkt tussen de geboorte van de verschillende pups is ongeveer 45 minuten. Maar wordt langer als de teef vermoeid raakt. Het komt echter ook voor dat de teef een uur of twee uur rust neemt en daarna weer verder gaat met werpen.
De placenta’s worden meestal direct met de pups afgedreven, waarna de teef de navelstreng doorbijt en de placenta opeet. Indien de teef de navelstreng zelf niet doorbijt, moet men de navelstreng enkele centimeters van de buik af met een schone draad afbinden. En de navelstreng met een schone schaar doorknippen.
Bij elke pup die geboren wordt zal de teef de pup uitvoerig likken. Hiermee wordt gelijk de ademhaling gestimuleerd.
De Keizersnede:
Indien er geen weeën aanwezig zijn, zullen we via de buikwand moeten voelen of er nog pups in de baarmoeder aanwezig zijn. Indien er nog pups aanwezig zijn, dan kan 0.1 ml per 15 kg lichaamsgewicht oxytocine worden ingespoten (opwekken weeën). Indien er na 45 minuten nog geen reactie is, is het verstandig om contact op te nemen met de dierenarts.
Als er wel duidelijk persweeën aanwezig zijn, en er na 30 minuten nog geen pup geboren is, kunt u overgaan tot vaginaal toucheren. U desinfecteert de vulva en uw handen goed. Indien u in de vagina een pup voelt zitten, kunt u de persweeën versterken door de bovenzijde van de vaginawand te masseren. Eventueel kunt u ook de teef aan de voorzijde omhoog houden. Voelt u niets in de vagina, dan is het verstandig om contact op te nemen met de dierenarts.
Bij ons gebeuren de keizersneden altijd onder locale verdoving omdat dit een groot aantal voordelen heeft:
- De pups zijn direct "wakker" als ze geboren worden
- De teef is direct wakker na de keizersnede en gaat zo gemakkelijker haar pups herkennen
- Er is geen enkel risico om in de "verdoving" te blijven.
- De teef kan direct mee naar huis om haar pups te zogen.
Problemen na de geboorte:
Normale uitvloei
De eerste week zal de uitvloeiing bij de teef groen zijn. In de tweede week wordt deze geleidelijk rood. Na ongeveer twee weken wordt de uitvloeiing lichter van kleur, en na ongeveer drie weken moet de uitvloeiing voorbij zijn. Er kan dan nog wel eens een dun sliertje uitvloeiing uit de vulva komen.
Abnormaal verloop en nazorg:
Door ondeskundig oxytocine (weeën opwekkend middel) gebruik bestaat de mogelijkheid dat er een scheur in de baarmoeder ontstaat.
Door onvoorzichtig vaginaal toucheren bestaat de mogelijkheid van beschadiging van de vagina.
Baarmoederontsteking komt regelmatig voor na een bevalling. Zeker als de hygiëne tijdens de bevalling niet optimaal was.
Door achtergebleven placenta’s of pups kan ook een baarmoederontsteking ontstaan.
Een ander vaak voorkomend probleem is de melkklierontsteking. Het is zeer belangrijk om de pups niet van de besmette melk te laten drinken en ze eventueel 24 uur geheel van de moeder te scheiden en de dierenarts te raadplegen.
Wat bij grote nesten nogal eens wordt waargenomen is dat de teef te veel placenta’s heeft opgegeten. Hierdoor raakt het maagdarmkanaal van de hond ontregeld en daardoor loopt de melkgift terug.
Als de melkproductie bij de teef nihil is, kan men proberen 3 tot 5 maal daags gedurende de eerste 36 uur na de geboorte oxyocine injecties te geven en de hond eiwitrijke voeding geven.
Produceert de teef teveel melk, wat nogal eens gezien wordt bij het spenen van de pups, dan kan men kamferspiritus op de melkklieren aanbrengen (2 tot 3 maal daags).
Het is beter de teef preventief 1 a 2 dagen voor het spenen te laten vasten.
Een probleem dat gezien wordt bij teven die in verhouding onvoldoende voeding opnemen en een hoge melkproductie hebben, is eclampsie. Dit wordt meestal gezien in de tweede of derde week na werpen, omdat dan de pups het meeste drinken. De teef gaat rillen en kan trillende bewegingen maken en/of een waggelende gang hebben en de temperatuur kan hoog oplopen, tot zelfs 42 graden Celsius. De oorzaak van deze verschijnselen is een calcium tekort; dit dient zo spoedig mogelijk door u dierenarts te worden aangevuld.
Het is belangrijk dat u in dit geval de pups ook direct gaat bijvoeren. Hiervoor zijn kunstmelkproducten in de handel. Tevenmelk is veel geconcentreerder dan koemelk. Koemelk is ook anders van samenstelling en daarom geen goede vervanging voor de tevenmelk. Tevenmelk is bijvoorbeeld vetter en eiwitrijker.
Gewoonlijk kunnen de pups onder normale condities gedurende de eerste drie tot vier weken genoeg melk drinken bij de teef zodat bijvoederen niet nodig is. De geboortegewichten van de pups verdubbelen in ongeveer een week, verdriedubbelen in twee weken en na drie weken hebben ze het viervoudige van het geboortegewicht.
Vanaf vier weken moet men gaan bijvoeren zodat de pups geleidelijk kunnen wennen aan een andere samenstelling van het voer.
